YAŞAR KEMAL SÖZLERİ
Yaşar Kemal , Türk romancı, senarist, öykücü ve aktivist. Yaşar Kemal , asıl adı Kemal Sadık Gökçeli. Van Gölü’ne yakın Ernis (bugün Ünseli) köyünden olan ailesinin Birinci Dünya Savaşı’ndaki Rus işgali yüzünden uzun bir göç süreci sonunda yerleştiği Osmaniye’nin Kadirli ilçesine bağlı Hemite köyünde 1926’da doğdu. Doğum yılı bazı biyografilerde 1923 olarak geçer. Ortaokulu son sınıf öğrencisiyken terk ettikten sonra ırgat kâtipliği, ırgatbaşılık, öğretmen vekilliği, kütüphane memurluğu, traktör sürücülüğü, çeltik tarlalarında kontrolörlük yaptı. İlk eserini 1939 yılında veren Yaşar Kemal’in 40’tan fazla eseri mevcuttur. Yaşar Kemal şiir, öykü, roman, anı, röportaj, derleme, söyleşi, deneme, oyun, fıkra, makale, senaryo gibi birçok edebî türde eser vermiştir.
Yaşar Kemal yazdığı roman, hikaye ve röportajlarıyla unutulmaz isimler arasına girmeyi başarmıştır. Uzun yılar birlikte yaşadığı köy insanının hayatlarını onların içinden biri olarak yazmıştır. Özellikle Çukurova insanının yaşamı, Toros dağlarında yaşayan köylülerin yaşamı, sıkıntıları ırgatları ve ırgatlarla köy ağalarının ilişkilerini, eşkıyaları ve kan davalarını eserlerinde işlemiştir.
Şiirsel bir üslubu olan Yaşar Kemal’in dili canlı ve temizdir. Ağıtlara, türkülere, tekerlemelere, atasözlerine ve halk söyleyişlerine eserlerinde yer vermiştir. Bu da eserlerinin zengin olmasını sağlamıştır. Üçlü dizeler halinde romanlarını yazmıştır. Anadolu insanının bütün zenginliklerinden, masallarından, efsanelerinden ve destanlarından yararlanan Yaşar Kemal roman ve hikayelerini röportaj havasıyla yazmıştır. Başarılı doğa betimlemeleri yapmış ve yazdığı eserlerinde özgünlüğü yakalamıştır. Ayrıca geleneksel ve çağdaşı, hayal ile gerçeği bir arada vermiştir. Usta yazar Yaşar Kemal, 28 Şubat 2015 tarihinde organ yetmezliği nedeniyle vefat etmiştir.
İNSANLIK
İnsan olmadıktan sonra güzel söz, güzel kaş, sırım gibi boy herkeste var. İnsan dediğin yüreğiyle, inceliğiyle insan olmalı.
Konuşan insan, öyle kolay kolay dertten ölmez. Bir insan konuşmadı da içine gömüldü müydü, sonu felakettir.
Elbet bir gün, bizim de sevgilim Köyümüzde beyaz badanalı, bir evimiz olur.
Kanun kağıtlarda kaldı böyle yaz.
İnsan olmak başka iş, insanlık başka iş.
İnsanları sözleriyle değil, hareketleriyle ölç!
İnsanlık öldü mü? Yok, ölmedi ölmedi ama, bir şey oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?
Hangi günü gördün akşam olmamış? Kaç geceyi gördün sabaha varmamış?
İnsanlara umut vermek iyidir de, o umudun altından kalkamamak kötüdür. Umudun ölmesi, insanın ölmesinden daha beterdir.
Eğer bir insanda azıcık insanlık varsa yalan söylemez. Dedikodu yapmaz. Dedikoduyla bir insanı vurmak, küçültmek insanlıktan çıkmış, bozulmuş, çürümüş, elinden hiçbir şey gelmeyen, elinden hiçbir şey gelmediğini kabul edecek kadar düşkünleşmiş bir insanın kârıdır.
İşte bunu yapmamalı. İnsanlarla oynamamalı. Bir yerleri var, bir ince yerleri, işte oraya değmemeli.
Eğer bir ülkede adalet yozlaşırsa, o memleketin dibi oyulmuş demektir. Adaleti çökmüş bir milleti yok olmaktan hiçbir güç kurtaramaz.
İnsan, düşleri öldüğü gün ölür.
İnsanlar böyle uyudukça, insanlar böyle zulüm altında inlemeyi kabul ettikçe insanlığın bir sinekten ne farkı olur.
Hiçbir hayvan hiçbir hayvana, hiçbir yaratık insanların birbirlerine yaptıklarını yapmazlar!
Eskiden bir tek insanın tırnağına taş değse, bir oymağın, bir aşiretin, bütün şu dünyadaki insanların yüreğine değmiş gibi olur, herkesin yüreği sızlardı. Şimdi ya, şimdi herkes biri birisinin ölüsüne basıp geçiyor.
İnsanın içindeki adalet duygusunu köreltirsek, insanın insana saygısı kalmaz. İnsanın insana itimadı, hürmeti kalmayınca da bir yerde insanlık çok şey kaybeder, hayat çirkinleşir.
İçimde müthiş bir umut var. Bu insanlar böyle kör kalmayacaklar. Böyle aptal, böyle merhametsiz, böyle taş gibi sağır olmayacaklar.
UMUT
İnsana ne olursa olsun, başına ne gelirse gelsin, insan umudunu kesmemeli. Yalnız kalmış, umudunu yitirmiş insan yarı ölü bir insandır.
Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık.
Kafdağı’nın gecesine düşen ışık bizim de gecemize yağmıştır. Düşmez kalkmaz bir Allah Her tepenin başından yepyeni bir gün doğacak. Allah birdir ama, kapısı bin. Kul sıkışmayınca Hızır yetişmez.
Özlem sıcacıktır. Özlem bir dost, bir sevgilidir. Sarıverir insanı sıcaklığı.
Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı Tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı!
Uğruna bu kadar alçaldığımız, zulmettiğimiz, haram yediğimiz, insan öldürdüğümüz yaşamak ne işe yarıyor?
Sen iyi bir adamsın. Onun için seni çok öldürmüşler. Sen buralardan kaç git. Seni buralarda daha çok öldürecekler.
Dünyada her iyilik unutulur, unutulmaz ya unutulur diyelim, hiçbir zaman, hiçbir insanın unutamayacağı bir güzellik var, o da bir insanın bir insandan gördüğü yürekten bir sevgidir.
Yusuf’u kuyudan çıkaran Mevlâ, hiçbir zaman iyi kullarını darda koymaz.
Zulme karşı koymamak zalime ortak olmaktır.
En önemli insan yoklukla, imkansızlıkla savaşarak kendini yaratan insandır.
Yaşar Kemal hakkında daha fazla bilgi için tıklayınız
Daha fazla güzel söz için tıklayınız