Fuzuli Sözleri
Fuzuli SÖZLERİ ; Azerbaycan Türkçesinde eser veren Türk divan şairidir. Asıl adı Mehmed bin Süleyman’dır. 1480 dolaylarında Bağdat yakınlarında bulunan El-Hille’de dünyaya geldiği rivayet edilmektedir. Oğuzların Bayat boyuna mensuptur. Arapça ve Farsça eserleri de bulunmakla birlikte Azerbaycan Türkçesinin en önemli lirik şairi olarak kabul görmüştür. Şairin kullandığı mahlasın iki manası bulunmaktadır, ilki “kendini ilgilendirmeyen işlere karışıp lüzumsuz sözler söyleyen kimse” diğeri ise “yüce, erdemli, üstün” anlamlarına gelmektedir.
Fuzuli ‘yi Türk edebiyatının en büyük simalarından biri yapan husus samimiyeti, coşkunluğu, sadeliği, duyarlılığı ve ifade kudretidir. Fuzûlî aşkı, ıstırabı, dünyevî zevk ve zenginliklerin boşluğunu ve hiç kimsenin pençesinden kurtulamayacağı ölüm düşüncesini olağan üstü bir lirizm ve sanat gücüyle ifade etmiştir. Fuzuli sadece şair yönü işle değil eserleri ile de adından söz ettirmektedir. Leyla ve Mecnun gibi günümüze kadar popülerliğini yitirmeyen eserleri kaleme almıştır.
Ona göre şiirin özünü sevgi, temelini bilim oluşturur. Hayatı Hille, Bağdat ve Kerbelâ dolaylarında geçen Fuzuli 963’te (1556) Bağdat ve çevresini kasıp kavuran büyük veba salgını sırasında vefat etmiştir. Bu yazımızda Türk edebiyatının en büyük simalarından Fuzuliden sizler için bir demet hazırladık ister yazılı ister resimli olarak sevdiklerinizle paylaşabilirsiniz.
SÖZLERİ
Mey biter saki kalır. Her renk solar haki kalır. İlim insanın cehlini alsa da, hamurunda varsa eşeklik; baki kalır.
Sen yeter ki çocukluk yap gönlümde salıncağın hazır.
Kimse birbirini tanımak için sabretmiyor , Kimsenin kimseye ayıracak vakti yok.
Herkesin bir derdi var kimi anlatır dilini yorar, kimi susar yüreğini yakar.
Gözlerin o kadar yeşil ki, öpsem gözlerinden, dudağımda bir orman filizlenir.
Nefes almak için pencereyi değil de fotoğraflarını açtığım zaman anladım sana yenildiğimi.
Dünyanın adeti bu; canana kavuşmak isteyen, cefaya, hazine isteyen, ejderhaya katlanmalıdır.
Güzel Sözler
Boş yere canı yanmaz insanın. Ya bir eksiklik vardır geleceğe dair, ya da bir fazlalık vardır geçmişten gelen.
Sevgilim, artık hayalini de istemiyorum. Çünkü yüreğimin ateşinden hayalin yanabilir, gözyaşı selime hayalin düşebilir.
Kimse tanıdığın gibi kalmıyor. Bir gün bakıyorsun sıcacık, bir gün bakıyorsun buz gibi.
Ayrılık günü yüzüme perde çek ey kanlı gözyaşı! Ki gözüm o ay yüzlüden başka bir şey görmesin.
Bahçıvan gül bahçesini sele versin , boşuna yorulmasın; Çünkü bin gül bahçesine su verse de senin yüzün gibi bir gül açılmaz.
Mey biter saki kalır. Her renk solar haki kalır. İlim insanın cehlini alsa da, hamurunda varsa eşeklik; baki kalır.
Gönlüm! Dünyaya sımsıkı bağlanırım, deme! Sen avare bir yolcusun; bu dünya ise harabeye dönmüş bir kervansaraydır.
Üç bilinenli bir denklemdir hayat; sabır, şükür, dua. Üçü ‘de Allah’tan, üçü ‘de kalbe şifa.
Derdime vâkıf değil cânân beni handân bilir. Hakkı vardır şâd olanlar herkesi şâdân bilir. Söylesem te’sîri yok sussam gönül râzı değil. Çektiğim âlâmı bir ben bir de Allâh’ım bilir.
Acı Sözler
Gamdan öldüğüm halde bu ağlayan , mustarıp gönlümün halini sana söylemedim. Ey taze gül , seni incitmeyi reva görmedim.
Eğer hastanın elinden sağ olmak gelseydi, kendini derde kaptırır mıydı?
Ey benzersiz nazlı sevgilim! Ve ey kederli gönlümün isteği! Gel, gamınla nasıl inleyip sızladığımı, sensiz nasıl inleyip yerimde duramaz olduğumu gör.
Ey göz nuru, gönül sevinci! Gözümün nuru sensiz yok oldu.
Sevgili varken dünya hoştu, mademki sevgili yok, dünyada ne varsa olmaz.
Ecel gelse, benim neyimi alacak ki? Can yok; gam alacak değil ya!
Vefasızdır dünya kimseyi mutlu etmez.
Devran hep böyle dönmez. Bakarsın, bir gün murat çiçeğin açılıverir. Sen inançlı ol.
Bir dosttan öğüt almayıp, kendimi aşka bıraktım. Benim kendime ettiğimi hiçbir düşman etmez bana.
Bir gün adımı unutacak olursan, bana benzesin tüm sevdiklerin.
Dünyada her ne var ise kaynağı aşktır; ilim ise koca bir dedikodu.
Bahçıvan gül bahçesini sele versin , boşuna yorulmasın; Çünkü bin gül bahçesine su verse de senin yüzün gibi bir gül açılmaz.
Ayrılık günü yüzüme perde çek ey kanlı gözyaşı! Ki gözüm o ay yüzlüden başka bir şey görmesin.
İlimsiz şiir temelsiz duvar gibidir, temelsiz duvar da değersizdir.
Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı.
Fuzuli Hakkında daha fazla bilgi için tıklayınız
Daha fazla güzel söz için tıklayınız